/cp/ - Chłodne Pasty

Posłuchajcie Anony byłem dzisiaj w RFN w sensie poszedłem do Lidla xD Teren tego hipermarketu był zorganizowany w stopniu niebywałym. Podjazdy, miejsca poboru wózków - po prostu czysta ergonomia. Ze świecą takich rozwiązań szukać w polsce. Przekroczyłem próg tego królestwa i stanąłem jak wryty. Przepastne alejki wypełnione pięknie opakowanymi towarami z całego świata onieśmieliły mnie.
>Nieźle jak na prywaciarza. Fiu-Fiu.

Pomyślałem.

Obok mnie przechodziła przypadkowa pracownica tej szanownej instytucji. Ta mikra kobieta przy pomocy elektrycznego paleciaka transportowała jakieś 2 tony warzyw i owoców. W polsce musiałaby to robić siłą swoich mięśni i pewnie gdyby była w ciąży to by poroniła :(

Spytałem się o drogę do makaronów. Uśmiechnięta kobieta wręczyła mi tablet z elektroniczną mapą sklepu. Kierowany tą mapką zaszedłem do alejki w kształcie włoskiego buta. Mają rozmach szkopy - pomyślałem.

Nawet nie wiedziałem, że może być tyle rodzajów makaronów. Jakieś kurwa farfale tagiatelle chuje muje dzikie węże. Przyznam, że trochę sie zestresowałem i straciłem głowę. Chwyciłem pierwszy lepszy makaron i pognałem do kasy. Kasjerka skasowała makaron. Na cyfrowym wyświetlaczu wyskoczyła suma 24 zł. Byłem dupie bo miałem równo odliczone 10 złotych w pięćdziesięciogroszówkach. Wydukałem tylko pod nosem n-nie mam tyle. Kasjerka parskła tylko
>jak można nie mieć 7 euro xD

Po chwili jednak zreflektowała się, że sprawiła mi przykrość tą uwagą i wezwała kierownika.

Nagle na sklep wszedł kierownik. Drzwi otworzyły się przed nim automatycznie. Same! Tak jakby otworzył je siłą woli. Kierownik Matthias szedł ku nas sprężystym krokiem. Ten piękny wysportowany aryj czyk dosłownie lewitował 30 cm ponad podłogą a klienci i załoga sklepu odprowadzała go wzrokiem.
Post za długi. Kliknij tutaj, aby zobaczyć jego pełną treść.

Drogi skurwysynie,

Bo ciężko nazwać inaczej człowieka, który najpierw daje ci życie, a potem celowo ci je uprzykrza i upośledza – oby twoje hemoroidy płonęły, aż zdechniesz na raka.

Wiesz, ostatnio nawet, widząc jakieś tam niemrawe wyciąganie ręki z twojej strony, próbowałem cię polubić – niestety, jak zwykle swoją impertynencją i agresją spierdoliłeś sprawę, pokazując swoje prawdziwe kolory, jak tylko okazałem ci odrobinę sympatii. I wiesz, co? Chuj ci w dupę. Jeśli chciałeś, żebym polubił twoje towarzystwo, czy nawet ciebie samego, miałeś ku temu dostatecznie dużo okazji w okresie, kiedy swoją przemocą i zjebaniem miałeś jeszcze okazję nie spierdolić mi psychiki i, w przedłużeniu, życia. Bo to ostatnie już nigdy normalne nie będzie.

Od kiedy tylko pamiętam, traktowałeś mnie, jakbyś mnie nienawidził za sam fakt istnienia. A może za to, że urodziłem się dokładnie dziewięć miesięcy po tym, jak po raz pierwszy zamoczyłeś w noc poślubną, i nie dałem ci się nacieszyć małżeństwem? A może za to, że, chociaż nic o tym nie wiem, jestem bękartem ze zdrady, którą odkryłeś? Pamiętam, jak miałem pięć lat i, jadąc z wami samochodem, zarzygałem sobie spodnie przez chorobę lokomocyjną. Zatrzymaliście się przy bazarze i kupiliście mi ad hoc jakieś dresy. Wziąłeś te zarzygane. Poskładałeś w kostkę, jakbyś musiał je zaraz na gwałt wcisnąć do szafy. Ale nie włożyłeś ich do siatki, nie odpaliłeś samochodu i nie pojechałeś dalej. Zamiast tego cisnąłeś je na ziemię. „Masz, tak to się robi, teraz ty” – wycedziłeś z furią. Co to miało, kurwa, być? O, albo jak miałem siedem lat i byłem z matką na hulajnodze. W domu zorientowaliśmy się, że wypadła z niej jedna śrubka. Nie sięgnąłeś jednak po słoik z normaliami, żebym sobie znalazł zamiennik – zamiast tego kazałeś nam iść z powrotem, żebym odtworzył całą trasę i znalazł zgubiony element. Jedną pierdoloną śrubkę, którą równie dobrze mogłem zamienić na nową. Wtedy domyślałem się, że robisz to, żeby mnie czegoś nauczyć. Tylko, tak się zastanawiam, czego? „Nie miej problemów, bo, zamiast ci pomóc, narobię ci dodatkowych”? Super nauka, kurwa mać. O chuj ci, człowieku, chodzi?

W mojej podstawówce, jak w większości polskich szkół w tamtym okresie, obowiązywało prawo dżungli. Ale ja wcale nie musiałem mu podlegać. Wystarczyło, żebyś, gdy wołała o to sytuacja, jak każdy przyzwoity rodzic bronił swojego dziecka, zamiast wmawiać mu winę za każdą sytuację konfliktową, w jakiej się znalazło, i uprawiać absurdPost za długi. Kliknij tutaj, aby zobaczyć jego pełną treść.

Postujcie najlepsze CP

dajcie link na lolifox poland

Kurwa rozjebałem znowu 2k P L N na mechanika i części do samochodu, tylko po to żeby do niego dzisiaj wsiąść i usłyszeć brzęczenie bo łącznik przed krospajpem sobie wziął wygnił i wydech spierdolił sie na asfalt xD

Eh anoni, moje życie to ostatnio ciąg jebanych porażek, niby wszystko wspaniale i cacy, trzeci awans w ciągu roku, podwyżki mi regulują tak, żebym zawsze zarabiał parę stów powyżej minimalnej, ale życie mnie rucha w dupę bo chciałem go troche zasmakować.

Widocznie nie dla śmiecia to.

Było kurwa nie sprzedawać Micry, a tak przesiadłem sie trzy segmenty wyżej i potwierdziły sie wszystkie najgorsze scenariusze,
Pamiętajcie koledzy, tania limuzyna to najdroższa limuzyna.

Jak na razie spotkałem się ze wszystkim czego nie miałem w skośnookich autach wcześniej. - Z ulegającymi awarii częściami zawieszenia, zgnitymi przewodami hamulcowymi, wysokim spalaniem, rozładowanym akumulatorem, popalonymi gumami i niesamowitym komfortem, ale powoli te dwa ostatnie przestają mnie przekonywać xD

Z korozją w sumie jak w Koreańcach i Japońcach, więc ziobro zaskoczenia.

Z fartem, postuje na slaszcepe(en xD) bo nie ma slaszfso

P.S. Jebać BMW

„Po co on z tobą chciał gadać?” – zagaił kolega z ławki. „Y, coś tam coś tam, nieobecności na wuefie” – zełgałem. Jeszcze by tego brakowało, żeby to się rozlazło po innych ludziach. Trzy miesiące. Czy naprawdę wystarczyło tylko tyle, żeby znowu spaść na dół łańcucha pokarmowego? Przez całą fizykę siedziałem na krawędzi krzesła, nerwowo postukując na zmianę glanem i długopisem. I rozkminiając, skąd mógł przyjść ten strzał poniżej pasa. Bo że nie byłem „natarczywy” wobec żadnej koleżanki, wiedziałem na pewno – nie wykonywałem wobec żadnej jakichkolwiek specjalnych ruchów, z większością nie gadałem wtedy dalej niż zwykłe „cześć-cześć” plus ewentualny small talk o szkole, na Gadu rozmawiałem tylko z dwiema – i w żadnym wypadku nie pisałem jako pierwszy – a na tyle blisko, żeby w ogóle wyszły jakiekolwiek różnice zdań, tylko z jedną. Z Tobą. Tylko, znowu, coś mi się nie kleiło, bo w końcu zawsze pisałaś jako pierwsza, a do tego potrafiliśmy wisieć na Gadu do małych godzin. Ale zaraz, czy różnice zdań były jedynym potencjalnym źródłem motywu po Twojej stronie? Nie no, zaraz. Przecież miałaś ból dupy o to, że dostałem się do tej szkoły mimo tego, że nawet się nie starałem i nawet mi na tym specjalnie nie zależało. I o moją wiedzę z przedmiotu, który był Twoim konikiem. I wysyłałaś mi te wszystkie testy na inteligencję i zasób słownictwa, żeby porównywać wyniki. Kurwa mać, jednak Ty? Ty, chorą na ambicję bóldupnicą i socjopatką, która mści się na mnie za to, że jestem od niej lepszy? Im dalej w las, tym ta teoria miała więcej sensu. Gdy zadzwonił dzwonek, miałem już pewność, że chodzi o Ciebie. Że z zawiści próbowałaś narobić mi smrodu i dorobić gębę. Albo nawet pozbyć się mnie ze szkoły, bo nie umiałaś w uczciwy i konwencjonalny sposób być ode mnie lepsza. W końcu jakim problemem byłoby obrócenie naszego obustronnego slapsticku w zły sposób i popchnięcie ludziom narracji, że to nie była zabawa, z której czerpaliśmy bekę oboje, tylko zły i niepożądany dotyk z mojej strony? Niejeden facet bardzo chętnie uwierzy – albo uda, że uwierzył – w to, że inny facet, a w szczególności taki, który jest od niego słabszy, wyrządza krzywdę kobiecie. O dziewczynach wspominać nie muszę – w końcu, hehe, solidarność jajników. Która często a gęsto przybiera formę kultury masowego gaslightingu i generalnego bycia nie w porządku wobec facetów, którzy w jakikolwiek sposób wychylają się przed szereg. Nie przeszkadzało też, że stanowiłyście jakieś trzy czwarte populacji uczniowskiej – a nPost za długi. Kliknij tutaj, aby zobaczyć jego pełną treść.

Papież GMD feat. Kanye West –
„Pope kidfucker”

Rock-a-Fella records 2014
Producer: Donatan
Lyrics: Papież GMD, Kanye West

ref.
Styl życia pedofila tak zostałem
wychowany,
Nigdy nie opuszczę już
Watykańskiej bramy,
Bagiety w internetach – dlatego
chroń mnie Boże,
Kiedy Ciepłe Placki ściągam sobie
Post za długi. Kliknij tutaj, aby zobaczyć jego pełną treść.

„Ballada o Popku Monsterze”

AKT I. Spotkanie z Mistrzem

Zawsze lubiłem się uczyć. Ukończyłem na UJ kierunki Biotechnologia oraz Biofizyka.
Po odebraniu dyplomu nastąpiła twarda konfrontacja z rzeczywistością. Najlepszą pracą jaką znalazłem była posada w MacDonaldzie i KFC. No po prostu kurwa wstyd. Rodzicom mówiłem oczywiście, że pracodawcy walczą o mnie a ja zastanawiam się ciągle jaką ofertę przyjąć, aby optymalnie kontynuować karierę. W końcu zdecydowałem się na wyjazd do Wielkiej Brytanii – rodzice byli dumni, że jadę rozwijać się naukowo za granicę. W rzeczywistości pojechałem tam robaczyć jak większość polskiej emigracji. Zatrudniłem się na magazynie spożywczym w Barking (wschodni Londyn). Praca była w miarę lekka, a pensja chociaż nie była oszałamiająca to pozwalała na spokojne życie. Jedna rzecz jednak była nie do zniesienia. Pracowałem z typową polską patologią. Kiedy dowiedzieli się mam ukończone studia wyższe od razu nadali mi ksywę „magister”. Podkradali mi kanapki z szafki, przyklejali do pleców kartki z wulgarnymi napisami itp. Najbardziej uwziął się na mnie taki Tomasz z Radomia, który każdorazowo gdy mnie mijał wypłacał mi blachę w potylice z okrzykiem „orient magister!”. Powinienem zmienić tą pracę, ale to były kurwa moje pierwsze tygodnie w UK i nie miałem żadnych większych oszczędności. Musiałem zgarnąć chociaż kilka wypłat, aby zacząć myśleć o innym pracodawcy. Któregoś dnia po pracy postanowiłem pójść do pubu. Zamówiłem pintę Guinessa i udałem się w stronę wolnego stolika. Przy stoliku obok siedział wydziarany gość z wytatuowanymi gałkami ocznymi, który mi przypominał kogoś znajomego. Koleś zauważył, że się na niego gapię i nagle zagaił do mnie – „Jakiś problem kolego?” W tym momencie nie miałem już wątpliwości, że to Paweł Rak mój kolega z podstawówki! Wykrzyknąłem tylko „Popuś to ty!?”. Popek uśmiechnął się pod nosem i odpowiedział „Kopę lat Sebastianie”. Rozmawialiśmy dobre kilka godzin. Ja opowiedziałem mu o moich studiach i problemach ze znalezieniem pracy. On opowiedział mi o trudnym okresie dorastania, jak pobił gościa ze skutkiem śmiertelnym, przez co trafił na siedem lat za kratki, o tym jak muzyka rap przywróciła mu sens życia. Wypiliśmy już chyba po siedem piw na głowę, gdy Popek zapytał się mnie:
- Ziomuś, dlaczego byłeś taki smutny i przybity jak przylazłeś do pubu?
- Wiesz, wstyd się przyznać, ale współpracownicy gnębią mnie w pracy, a ja nie potrafię się im postawić. Zawsze byłem pizdą co sPost za długi. Kliknij tutaj, aby zobaczyć jego pełną treść.

Szedłem sobie Nowym Światem gdy zaczepił mnie człowiek z identyfikatorem firmy badań konsumenckich. Spytał się czy wezmę udział w badaniu opinii na temat słodyczy. Badanie miało trwać maksymalnie pół godziny a nagrodą za udział miało być pudełko batonów. Nie spieszyłem się zbytnio, więc z chęcią przystałem na propozycję. Weszliśmy w bramę i zaprowadził mnie do biura. Musiałem na recepcji wypełnić ankietę - płeć, wiek, moje preferencje dotyczące słodyczy itp. Musiałem także zaznaczyć alergeny, na które jestem uczulony. Nie posiadam żadnych uczuleń niemniej były tam takie dziwne nazwy alergenów jak tiopental, skopolamina. Zakreśliłem opcje zgodnie ze swoją najlepszą wiedzą. Po ankiecie miły pan zaprosił mnie do pokoju w którym miało się odbyć badanie. Dziwna sprawa, ale idąc korytarzem minąłem jakiegoś księdza lub biskupa. Zaczęło się badanie. Musiałem próbować Bounty, Grześki, Marsy, inne słodycze i odpowiadać na pytania ankietera. Starałem się być szczery w swoich odpowiedziach. Doszliśmy do końcowego badania – na dwóch talerzach postawiono przede mną dwie kremówki – Częstochowską i Wadowicką. Nie wiedziałem która jest która a moim zadaniem było spróbować obydwu oraz wskazać tą, która smakuje lepiej. Tak też zrobiłem i wskazałem kremówkę, której smak bardziej mi smakował. W tym momencie twarz ankietera skamieniała. Po chwili paraliżującej ciszy poprosił mnie o chwilę cierpliwości i wyszedł. Był tak zdenerwowany, że nie domknął nawet drzwi.

Usłyszałem fragment rozmowy:
- … twierdzi, że częstochowskie lepsze…
- …przeprowadzić trening motywacyjny…

Po chwili do pokoju weszła kolumbijska prostytutka, otworzyła ściśniętą dłoń i dmuchnęła mi jakimś proszkiem w twarz. Momentalnie odleciałem w narkotycznym transie. Następnie dwóch kleryków przypięło mnie półprzytomnego do fotela i nałożyło na oczy gogle 3D . Zobaczyłem kulę ziemską jak w google maps. Po chwili obraz zaczął się przybliżać do Europy, Polski, okolic Krakowa. W pewnym momencie obraz zjechał do Wadowic. Usłyszałem głos Jana Pawła II – „tu w tym mieście Wadowicach wszystko się zaczęło”. W tym momencie zobaczyłem wnętrze jakiegoś kościoła, tyle, że zamiast ław i ołtarza była tam cała taśma produkcyjna kremówek! Pod sufitem patrzył na wszystko Papież. Był jak Willy Wonka a zamiast umpa-lumpów uwijali się przy produkcji ministranci. Nagle oślepił mnie błysk światła i widziałem papieża z jakimiś dziećmi. Malutka blond dziewczynka pytała się:
- A czy…? A czy jedzeniem kremówek moPost za długi. Kliknij tutaj, aby zobaczyć jego pełną treść.